ELEMENTY ZŁĄCZNE

Mianem elementów złącznych określa się różnego rodzaju drobne produkty, których zadaniem jest solidne i trwałe połączenie części maszyn, sprzętów, urządzeń, ale też innych wyrobów. Należą one do grupy produktów wysoce powtarzalnych i zazwyczaj można je nabyć w hurtowych ilościach. Występują w konkretnych rozmiarach oraz kształtach. Do elementów złącznych należą przede wszystkim: śruby, wkręty dociskowe – do metalu lub do drewna, kotwy, nity, nakrętki, nitonakrętki, zawleczki, pierścienie, podkładki, opaski zaciskowe, wpusty, sworznie, kołki, pokrętła, blachowkręty, pręty gwintowane czy też gwoździe.

Ponadto większość wspomnianych elementów można dodatkowo rozdzielić na podkategorie lub wyodrębnić z nich kolejne rodzaje, np. śruby z gwintem na całości albo części trzpienia, śruby z podsadzeniem, nakrętki kwadratowe lub sześciokątne, gwoździe papowe, okrągłe, sufitowe czy z trzpieniami o różnych kształtach.

Złączne elementy można podzielić na te z połączeniami rozłącznymi oraz nierozłącznymi. Wśród nich zdecydowaną większość stanowią wersje rozłączne, czyli te, które można wiele razy montować i demontować, nie uszkadzając przy tym wiązanych części. Do tej kategorii można zaliczyć m.in. nakrętki, śruby, podkładki.

Omawiane wyroby poddawane są standaryzacji w zakresie wymiarów oraz kształtów. Proces ten jest dokonywany na poziomie kraju (dlatego też mamy normy krajowe, takie jak DIN – norma niemiecka) albo kontynentu (np. EN – norma europejska). Są również międzynarodowe normy ISO. Normalizacja ułatwia wymianę handlową, wpływa pozytywnie na ochronę środowiska, ale też poprawia produktywność.

W branży przemysłowej często używa się terminu „normalia”. Oznacza on wszystkie elementy złączne nieznormalizowane oraz znormalizowane, które są używane do łączenia drewna, metalu czy podobnych materiałów. Normalia obejmują zwykle uszczelki, podkładki, nitonakrętki, nity, oringi, śruby, blachowkręty, simeringi i inne.